soyut bir kavram ben.

sevgili blog. her şeyden o kadar bunalmış bir durumdayım ki. yazasım geliyor ama hooop dur diyen bi güç var içimde sanki.neden bilmiyorum ama kendimi insanlardan soyutlayasım var. her gün olan şeyler. bazı kişilerin küçümser bakışlar, kendinden bi şey sanıyorum havalarında gezen insanlar, etrafta dönen bel altı sohbetler vs vs. o kadar bunlattı ki beni bu dönem.bazen de canım o kadar sıkılıyor ki az dağılın lan etrafımdan demek geliyor içimden. ama napim diyemiyorum. huyum kuruyuversin. biri gelip damarıma bassa feci patlama yaşıcam anlayacağın.ay ama yook hiç rahat bırakırlar mı ? tam gelmişim kurulmuşum sırama sınıfıma kafamı koyucam sırama ooh mis gibi uyku derken gelip Amelyaaaaaaaaa diye bağırıyorlar dibimde. Gizem sen alınma yavrum sana değil sitemim.hacı okuma yazmanız yok mu la. ya da alfabenizde A harfi yok mu ? Amaliya yerine neden Amelya diyosunuz ki anlamıyorum ayıkamıyooom !!! biri gelse bana sataşsa ben de patlasam saçını yolsam tekme atsam falan filan. ah güzel hayaller de kimse bana takılmıyo yeeaaağğ. bunaldım ama çok. bugün de mat2 sınavı olduk.süper geçti 90-95 alırım heralde i dont know :D neyse şimdilik bu kadar desem. sonra da devam etsem.okul bitsin ! tatil istiyorum ben! en azından 15 gün o bıktığım kişilerin suratını görmicem huuuh. dolu dolu, rahat,mutlu,huzurlu 15 güüün. imza: soyutlaşmış ben.